ATATÜRKÇÜLÜK NEDİR: Atatürkçülük Atatürk’ün görüş ve inkilapları ile ortaya koyduğu yeni düşünce sistemidir.
Atatürk, Atatürkçülük tanımını: “Biz bize benzeriz” sözleri ile yapmıştır. Atatürk; “yenilikler Türk milletinin yapısına ve karakterine uygun olmalıdır” demiş ve taklitçiliği reddetmiştir. Atatürk; tamamen milli değerlerimizi ve kendi imkanlarımızı kullanarak meselelerimize çare bulunmasını istemiş ve başka vücutlar için biçilmiş elbise bize uymaz demiştir. Atatürkçülük; bir toplumun süratle kalkınmasını, ileri hamleler yapmasını amaçlayan bir düşünce sistemi olup, dayandığı temel prensip gerçek ilimdir.
Atatürkçülük: ölmez bir hedef, yükselen bir şereftir.
Atatürkçülük; Yaşayan bir güç demektir. Yükselme Atatürkçülüğün ta kendisidir.
Atatürkçülük; hiçbir siyasi akım veya yabancı ideoloji ile bağdaşmaz.

ATATÜRK İLKELERİ VE ANLAMLARI: Atatürk ilkeleri; Türkiye Cumhuriyetinin dayandığı temel prensiplerdir. Bu ilkeler: 1.CUMHURİYETÇİLİK, 2.MİLLİYETÇİLİK, 3.HALKÇILIK, 4. DEVLETÇİLİK, 5.LAİKLİK, 6.İNKILAPÇILIK. Bu ilkeler Atatürkçülüğün dünya görüşünü yansıtmaktadır. Bu ilkeler bir bütündür. Birbirinden ayrı düşünülemez, çünkü Türk toplumunun ihtiyaçlarından ve karakterinden doğmuştur.

(1) CUMHURİYETÇİLİK: Türk milletinin karakter ve adetlerine en uygun olan idare; Cumhuriyet idaresidir. Çünkü, Cumhuriyet, vatandaşın devlete ve devletin vatandaşa karşı hak ve vazifelerini en iyi olarak düzenleyen yönetim şeklidir.

(2) MİLLİYETÇİLİK: Milliyetçilik, ATATÜRK Milliyetçiliğidir. ATATÜRK Milliyetçiliğine göre; TÜRKİYE Cumhuriyeti sınırları içerisinde dil, kültür ve amaç birliği ile birbirine bağlı olan herkes Türk”tür. ATATÜRK, Milliyetçiliği, Türk Milletine mensup olmakla öğünmeyi, Türk Milletine inanmayı ve güvenmeyi. “NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!” vecizesinde açık olarak belirtmiştir.

(3) HALKÇILIK: Atatürkçülükte halkçılık; demokrasi demektir. Bu ilke, birlik ve beraberlik içinde yaşamayı, hiç kimseye ve zümreye, imtiyaz ve sınıf tanımamayı öngörür.
- Halkçılık; eşitliği öngörür, çalışmaya değer verir.
- - Halkçılık; Halkın Maddi ve Manevi ihtiyaçlarının karşılanmasında daima en başta gelen bir husustur.

(4) DEVLETÇİLİK: Bu ilkenin amacı, Türk toplumunun uygarlık, mutluluk ve refah düzeyini yükseltmektir. Devletçilik ilkesi kişisel çalışma ve faaliyeti esas tutmakla beraber mümkün olduğu kadar az zaman içinde milleti refaha memleketi aydınlığa eriştirmek için milletin genel ve yüksek menfaatlerinin gerektirdiği işlerde devletin ilgisi doğrudan yapıcılık olmakla beraber, özel teşebbüsü de teşvik ve yapıları düzenler ve kontrol eder.

(5) LAİKLİK: Laiklik, devlet işleri ile din işlerinin birbirine karıştırılmamasıdır. Başka bir deyişle, Tanrı ile kul arasına, devletin ya da başka bir varlığın girmemesidir. ATATÜRK laikliği, din müessesesinin vazifesini tam olarak yapmasına imkan verir. Atatürkçülükte laiklik, dinin hakkını dine, devletin hakkını devlete verir ve böylece din ile devleti kesin olarak birbirinden uyarır.

(6) İNKILAPÇILIK: Atatürk inkılapçılığının esas; Türkiye Cumhuriyeti halkını çağdaş, medeniyet seviyesine ulaştırmayı, uygar bir toplum haline getirmeyi ve tüm milletçe kalkınmayı öngörür. Bu ilkeler bir bütündür. Birbirinden ayrı düşünülemez, çünkü Türk toplumunun ihtiyaçlarından doğmuştur ve hiçbir dış baskı, taklitçilikle gelmemiştir. Atatürk ilkeleri; Türk Devletinin düşmanları tarafından saptırılmaya çalışılmış ve,
CUMHURİYETÇİLİK VE DEVLETÇİLİK - - - SOSYALİZM olarak
MİLLİYETÇİLİK - - - FAŞİZM olarak
HALKÇILIK - - - SINIFÇI olarak
LAİKLİK - - - DİNSİZLİK olarak
İNKILAPÇILIK - - - İHTİLALCILIK olarak ele alınmış, yozlaştırılmak istenmiştir.

ATATÜRK TARAFINDAN İLKELERİNİN TANIMI: Saptırılmaya çalışan bu fikir ve görüşlerin gerçeği Atatürk”ün kendi sözleriyle şöyle ifade edilmiştir.
(1) CUMHURİYETÇİLİK İLKESİ: Türk ulusunun yaradılışına ve karakterine en uygun idare Cumhuriyet idaresidir. Bugünkü hükümetimiz, doğrudan doğruya ulusun kendi kendine, kendiliğinden yaptığı bir devlet teşkilatı ve hükümetidir ki, onun adı Cumhuriyet^”tir. Artık hükümette Ulus arasında geçmişteki ayrılık kalmamıştır. Yönetim halk, halk yönetim demektir.
(2) MİLLİYETÇİLİK İLKESİ: Biz doğrudan doğruya Milliyetperveriz. Türk Milliyetçisiyiz. Cumhuriyetimizin dayanağı Türk toplumudur. Bu toplumun fertleri ne kadar Türk kültürü ile dolu olursa o topluma dayanan Cumhuriyette o kadar kuvvetli olur.
(3) HALKÇILIK İLKESİ: Türkiye Cumhuriyetini kuran Türk halkına Türk Milleti denir. Türkiye halkı ırkça, dince ve kültürce ortaktır. Birbirine karşı saygı ve fedakarlık hisleriyle doludur. Kaderleri ve menfaatleri müşterek olan bir toplumdur.
(4) LAİKLİK İLKESİ: Din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz bir milletin devamına imkan yoktur. Din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz bir milletin devamına imkan yoktur. Yalnız şurası varki din Allah ile kul arasındaki bağlılıktır. Softa sınıfının din simsarlığına müsaade edilmemelidir.
Dinden maddi menfaat temin edenler iğrenç kimselerdir. İşte biz bu vaziyete karşı müsaade etmiyoruz.
(5) DEVLETÇİLİK İLKESİ: Bizim takibini uygun gördüğümüz devletçilik prensibi bütün üretim ve dağıtım araçlarını fertlerden alarak milleti büsbütün başka esaslar içinde düzenlemek aracını güden özel ve kişisel ekonomik teşebbüse ve faaliyete meydan bırakmayan sosyalizm prensibine dayalı kollektifizm-kominizm gibi bir sistem değildir.
(6) İNKİLAPÇILIK İLKESİ: Yaptığımız ve yapmakta olduğumuz inkılapların gayesi Türkiye Cumhuriyeti halkını tamamen modern ve bütün anlam ve biçimiyle uygar bir toplum haline getirmektir. İnkılabımızın asıl hedefi budur. Bu gerçeği kabul etmeyen zihniyetleri darmadağın etmek zorunludur

ATATÜRK İNKILAPLARI
Cumhuriyetin İlanı 29.10.1923
Hilafetin Kaldırılışı 03.03.1924
Öğretimin birleştirilmesi
Şeriat mahkemelerinin kaldırılıp, 08.04.1924
Adalet mahkemelerinin kuruluşu.
Tekke ve Zaviyelerin Kapatılışı. 02.09.1925
Şapka ve kıyafet kanununun kabulü 25.10.1925
Uluslar arası Saat ve takvimin kabul edilişi 26.12.1925
Medeni Kanunun kabul edilişi 12.02.1926
Türk Ceza Kanununun kabul edilişi 01.03.1926
Türk Kabotaj hakkının kabulü 19.04.1926
Yeni harflerin kabul edilişi 03.11.1928
Kadınlara belediye seçimlerinde oy hakkı verilişi 03.04.1930
Türk kadınına seçme seçilme hakkının verilmesi 08.10.1934